دکتر رامین محسنی، آسیب‌شناس و گفتاردرمان، در گفت‌وگو با روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران اظهار کرد: گفتاردرمانی از حدود سال ۱۳۵۲ به بعد، پس از تفکیک از گروه فیزیوتراپی، در کشور شروع به کار کرده و در کشور ما سابقه دارد.

وی افزود: گفتاردرمانی در سه زیرشاخه اصلی فعالیت می‌کند: اختلالات گفتار، اختلالات مربوط به صدا و اختلالات مربوط به بلع. دامنه سنی که گفتاردرمانی در آن فعالیت دارد، از بدو تولد و بخش NICU (مراقبت‌های ویژه نوزادان) آغاز می‌شود و تا دوران سالمندی، حتی در افراد بالای ۹۰ یا ۹۵ سال، بسته به نوع اختلال، برنامه‌های درمانی گروه ما شکل می‌گیرد.

محسنی با اشاره به مداخلات گفتاردرمانی در نوزادان اظهار کرد: در نوزادان، به دلیل نارس بودن (پرچوریتی)، اختلالی تحت عنوان "اختلال ساکینگ" دیده می‌شود؛ به این معنا که نوزاد نمی‌تواند به درستی شیر بمکد. مکیدن در این مرحله اهمیت ویژه‌ای دارد و این مشکل در اکثریت نوزادان نارس دیده می‌شود. در این موارد، از ما درخواست می‌شود در بخش‌های NICU حضور یابیم. وی ادامه داد: با تمرینات دستی و منوال که انجام می‌دهیم، سرعت بهبود بلع نوزادان را افزایش می‌دهیم و این موجب می‌شود که مدت زمان اشغال تخت در بیمارستان‌ها کاهش یابد.

وی درباره سنین بزرگسالی و سالمندی گفت: در سالمندان، عمده اختلالاتی که با آن مواجه می‌شویم، اختلالات بلع است؛ به دلایلی همچون تغییرات سنی، بیماری‌های داخلی، بیماری‌های مغز و اعصاب و سکته‌های مغزی. این شرایط باعث بروز مشکلات بلع در بیماران می‌شود.

محسنی افزود: در این شرایط، نقش گفتاردرمانی مشخص می‌شود؛ ارزیابی اولیه بیمار انجام می‌شود تا مشخص شود که آیا بیمار به تغذیه از طریق NGT (لوله بینی-معده)، PTEG یا فقط تمرینات و مداخلات دستی نیاز دارد. این ارزیابی‌ها در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) صورت می‌گیرد و تمامی این خدمات به بیماران ارائه می‌شود.

وی با اشاره به میزان رضایت بیماران و تیم درمانی گفت: خوشبختانه فکر می‌کنم تیم درمان، پیش از هر چیز، از خدمات ما رضایت دارند و بیماران نیز از کیفیت خدمات ارائه‌شده ابراز رضایت می‌کنند.

محسنی ادامه داد: افتخار می‌کنم که با یک گروه خوب در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) همکاری می‌کنم. این گروه خوب شامل همکاران گفتاردرمان خودم و همکاران دیگر گروه‌های درمانی است؛ از جمله همکاران نورولوژیست، نوروسرجن، متخصصین داخلی، ENT (گوش و حلق و بینی) و تیم ICU.

این آسیب شناس و گفتاردرمان خاطرنشان کرد: از همه این همکاران که نهایت همکاری را با ما دارند، تشکر می‌کنم. آن‌ها به ما اعتماد کردند و هرگاه احساس کنند بیماری دچار اختلال بلع، چه در زمینه لزوم استفاده از PTEG و چه برای تصمیم‌گیری در مورد نیاز به NGT شده باشد، نظر تخصصی ما را جویا می‌شوند.